به بهانۀ حمله تروریستی به مجلس
«… جمهوری اسلامی ایران- درست مشابه با همان الگوی ترکیه، فرانسه، بلژیک، امریکا و دیگر کشورهایی که در قریب به یک سال گذشته با حملات تروریستی روبه‌رو بوده‌اند- از بهانۀ مقابله با تروریسم استفاده خواهد کرد تا از یک سو بیش از قبل به سرکوب حقوق دمکراتیک در داخل شدت ببخشد و از سوی دیگر مداخلات خود را در خارج از مرزها و در منطقه بسط دهد. دستگاه ایدئولوژیک حاکمیت که تا دیروز تحریم را مسبب وضعیت اسفبار اقتصادی معرفی می‌کرد، این بار با انگشت اشاره خطر داعش را نشان می‌دهد (البته اگر بتواند وجه تمایز خود را با آن نشان دهد!)، تا با ایجاد رعب و وحشت اعتراضات داخلی را با چکمۀ نظامی پس بزند. اما نه تناقضات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی با این روش حل می‌شوند و نه جنبش اعتراضی با چنین ارعاب هایی فروکش می‌کند. سیاست خارجی سرمایه‌داری ایران، چیزی نیست و نمی تواند باشد جز تداوم و بسط سیاست داخلی آن … اگر خطر خارجی دم مرزهاست، ما از جبهۀ سوم انقلابی و مسلح شدن کارگران دفاع می کنیم. رفع تمامی این مخاطرات ناگزیر گره خورده است به سرنگونی دولت سرمایه داری، اعمال کنترل و نظارت دمکراتیک بر ابزار تولید اجتماعی، برنامه ریزی منابع و ذخایر برای رفع نیازهای اجتماعی و در یک کلام آغاز حرکت به سوی سوسیالیسم.
سناریوی سیاه آتی در صورت تداوم این وضعیت، تنها زمانی تغییر می‌کند که پتانسیل اعتراضی کنونی در ظرف درست آن انباشته شود. وضعیت ملتهب کنونی، با فوریت هر چه تمام تنها یک وظیفه را پیشِ روی مارکسیست‌های انقلابی قرار می‌دهد و آن مسألۀ تدارک برای ایجاد حزب پشتاز انقلابی است» (۲۷ تیرماه ۱۳۹۵)
