سه سال پس از مسمومیت سربی آب شهر فلینت: قطع آب و تصرف منازل ساکنین
با گذشت بیش از سه سال از تصمیم به تغییر منبع تأمین آب شرب شهر فلینت واقع در ایالت میشیگان به رودخانۀ آلودۀ فلینت، عملاً هیچ اقدامی برای رسیدگی به پیامدهای فاجعه‌بار مسمومیت سُرب بر سلامت ده‌ها هزار تن از اعضای خانواده‌های کارگری ساکن شهر انجام نشده است. در عوض مقامات شهر نه فقط قطع آب را ازسرگرفته‌‌اند، که حتی دارند کارگرانِ ناتوان از پرداخت بهای همین آب آلوده به سرب و سایر سموم را هم تهدید به تصرف منازل رهنی می‌کنند.
جمعیتِ تقریباً ۱۰۰ هزاری نفری ساکن شهر که اکثراً از طبقۀ کارگر و اقشار کم‌درآمد هستند در معرض سطوح بالایی از باکتری‌های بیماری‌زا در آب قرار داشته‌اند که منجر به دست‌کم ۱۲ مورد مرگ‌ومیر به دلیل بیماری لژیونر و مسمویت فراگیر سُربی شده‌است. شمار بی‌حسابی از ساکنین شهر فلینت هنوز با جوش‌های پوستی و مشکلات تنفسی و سایر امراض ناشی از سطوح بالای مسمومیت سُربی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. سرب به مغز و دستگاه عصبی مرکزی حمله می‌کند و می‌تواند باعث کُما و تشنج و مرگ شود.
پیامدهای بلندمدت‌تر این مسمومیت، خاصه برای ۹ هزار کودک زیر ۶ سال که در معرض آن قرار داشته‌اند، می‌تواند آسیب مغزی و اختلال در یادگیری و مشکلات رفتاری باشد. نوروتاکسین می‌تواند تا سه نسل از مادر به کودک منتقل و منجر به نقص‌های مادرزادی و عقب‌ماندگی ذهنی و افزایش مرگ‌ومیر اطفال شود.
هیچ‌یک از وعده‌های رسیدگی به این بحران انسانی- چه از جانب ریک اسنایدر، فرماندار جمهوری‌خواه و چه از جانب باراک اوباما و مقامات دمکرات و جمهوری‌خواه در سطوح ایالتی و محلی- به جایی نرسیده‌اند. بیش از ۲۰ هزار سکونتگاه هنوز به خطوط سُربی متصل‌اند و بخش اعظم لوله‌های اصلی فرسودۀ آب شهر هم‌چنان باقی هستند. اسنایدر پرداخت سوبسید بابت قبوض آب ساکنین شهر را متوقف کرده و مشغول پایان دادن به برنامۀ ایالتی آب بسته‌بندی‌شده است.
کارن ویورِ دمکرات با پیش‌بینی خشم عمومی از قطع آب و تصرف منازل رهنی، در نشست ۲۰ آوریل در سالن شهر برای ساکنین خط و نشان کشید و از نیروی مسلح پلیس نیز هم برای بازداشت ساکنین و هم تهدید آن‌ها با اتهامات مختلف-از اغتشاش در نظم عمومی گرفته تا تبه‌کاری به «جرم» درخواست رسیدگی به نیازهای ساکنین- استفاده کرد.
مسمومیت فلینت محصول یک توطئۀ جنایتکارانه است. مشتی بانکدار و سوداگر مالی و شرکت در صنعت آب، با هم‌دستی سیاستمداران خریداری‌شده، طرحی را برای ساخت یک خط لولۀ جدید آب سرهم‌بندی کردند تا از قِبَل آن میلیون‌ها دلار به بهای سلامت خانواده‌های کارگری فلینت به جیب بزنند. برای عملی کردن این نقشه، آن‌ها از سیستم غیردمکراتیک مدیریت بحران که قدرت‌های بی حساب‌وکتابی به مقاماتِ صرفاً پاسخگو به بانک‌ها می‌بخشد بهره بردند.
فلینت، بُرشی از سرمایه‌داری امریکا است. فیلنت به‌عنوان زادگاه جنرال موتورز، درست مانند دیگر شهرها و شهرک‌های موسوم به «کمربند زنگار»، با تعطیلی کارخانه‌ها و غارت خدمات اجتماعی ویران شده‌است. نابودی ده‌ها هزار شغل خودروسازی فلینت و نتیجتاً فقر فراگیر، گواهی است بر قدرت‌گیری یک الیگارشی جدید مالی با اتکا به سوداگری و دزدی تمام‌عیار. الیگارش‌ها که علناً از سوی حکومت میلیاردرها و ژنرال ها به ریاست دونالد ترامپ نمایندگی می‌شوند، مصمم هستند که هرچه را به دست‌شان می‌رسد از طبقۀ کارگر به یغما برند: از مزایای بازنشستگی تا نظام مدارس عمومی و طرح‌های مدیکید و مدیکر و تأمین اجتماعی.
فلینت جزئی از یک ضدّانقلاب اجتماعی گسترده‌تر است که با تصویب لایحۀ مجلس برای اضمحلال «طرح مدیکید»- که ۴۵ هزار ساکن شهر فلینت پوشش سلامتی‌شان را وابسته به آن هستند- و با حذف تمام محدودیت‌های دست‌وپاگیر سودبری‌های صنعت بیمۀ سلامت و شرکت‌های دارویی، وارد مرحلۀ جدیدی شده است. هدف آگاهانۀ تهاجمِ هر دو حزب دمکرات و جمهوری‌خواه به نظام بهداشت و درمان این است که کارگران مُسن‌تر را زودتر به گور بفرستند.
اما اعتراضات راسخ ساکنین شهر، مسألۀ بحران آب فلینت و لاپوشانی‌های مقامات را به کانون توجه مخاطبین در سطح ملی و بین‌المللی تبدیل کرد. لشکری از سیاستمداران و چهره‌های مشهور و مجریان خبری به شهر سرازیر شدند، از جلمه هیلاری کلینتون و برنی ساندرز و مایکل مورِ فیلمساز. یک‌سال پیش اوباما با حضور خود در شهر به این شکل به نگرانی‌ها بر سر مخمصۀ مردم فلینت پایان داد که جرعه‌ای از یک لیوان آب نوشید و گفت «بذار سرب بخورن».
با گذشت سه سال، دیگر اثری از سیاستمداران و رسانه‌ها نیست. به‌جای آن‌ها پلیس و قمارخانه سبز شده‌اند.
اما چه درس‌هایی باید از این تجربۀ تلخ آموخت؟ مبارزه‌ای که محدود به عریضه‌نویسی به مقامات باشد قطعاً و تماماً ناکافی است. باید استراتژی جدیدی اتخاذ کرد، متکی بر بسیج طبقۀ کارگر فلینت و سراسر کشور-اعم از سیاه و سفید، بومی و مهاجر و شاغل و بیکار- در مبارزه‌ای مشترک علیه سرمایه‌داری و نظام سیاسیِ تحت سیطرۀ ابرشرکت‌ها و این باید تماماً مستقل از حزب دمکرات و متحدین سیاسی‌اش (از جمله اتحادیه‌های کارگری) باشد.
کارگران باید این ادعا را که پول برای رفع نیازهای اجتماعی نیست به چالش بکشند. تریلیون‌ها دلار بابت جنگ و نجات مالی بانک‌ها و کاهش مالیات شرکت‌ها تلف می‌شوند. جنرال موتورز در سه ماهۀ نخست سال سودهای افسانه‌ای به جیب زد و هم‌اکنون دارد ۱۰ میلیارد دلار بابت سود سهام و بازخرید سهام به نفع ثروتمندترین سرمایه‌گذاران بذل و بخشش می‌کند.
ما خواهان لغو کلیۀ صورت‌حساب‌های آب و یک برنامۀ چند میلیارددلاریِ رسیدگی به نیازهای بلندمدت سلامتی جمعیت شهر و پرداخت غرامت به ساکنین فلینت بابت سقوط ارزش منازل و هزینه‌های گزاف ناشی از بحران آب هستیم. ما خواهان یک برنامۀ اشتغال عمومی برای استخدام بیکاران و بازسازی شهر هستیم.
با لغو کنترل خصوصی شرکت‌ها بر سیستم آب و تبدیل آن به یک نظامِ تحت مالکیت عمومی و کنترل دمکراتیک، تأمین آب سالم و رایگان باید تضمین شود.
آب سالم در کنار مدارس مناسب و بهداشت و درمان و مسکن و بازنشستگی مطمئن، یک امتیاز نیست. کارگران باید از این موضع وارد شوند که همۀ این‌ها حقوق اجتماعی هستند. اما تضمین این حقوق مستلزم یک مبارزه علیه نظام سرمایه‌داری و تمامی احزاب و نمایندگان سیاسی آن است.
۱۰ مه ۲۰۱۷
