امریکا در سال ۲۰۱۶: برنامه‌های اجتماعی، بدون پول و پول‌هایی که برای نظامی‌گری سوخت می‌شوند
اندره دیمن / برگردان: آرام نوبخت
چکیدۀ سند «اهداف و مقاصد» نیروی دریایی امریکا برای سال ۲۰۱۶ که هفتۀ پیش منتشر شد، بدون رو در بایستی به سراغ اصل مطلب می رود. نخستن هدف اعلام شده در زیرعنوان دوم متن چنین است: «خرید کشتی های بیش تر».
و این دقیقاً همان کاری است که قدرتمندترین نیروی دریایی جهان دارد انجام می دهد. روز چهارشنبه وزارت دفاع با طرح هایی برای جایگزینی زیردریایی های کلاس اوهایوی حامل موشک های بالستیک به عنوان مرگبارترین ماشین تاریخ بشریت با طرحی کاملاً نو از سال ۲۰۲۱ سر رسید.
هر زیردریایی حامل موشک بالستیک کلاس اوهایو، خود به تنهایی نیرومندترین ابزار نظامی دنیا محسوب می شود. نیروی دریایی امریکا در حال حاضر ۱۴ تا این زیردریایی ها را عملیاتی کرده است. هر زیردریایی حامل ۲۴ موشک ترایدنت ۲ می شود که هر یک هشت کلاهک با قدرتی شش برابر بمب «پسرک» (Little Boy) دارد که صدها هزار نفر را در جریان بمباران ناکازاکی ژاپن در سال ۱۹۴۵ به دست امریکا به قتل رساند.
تنها کافی است فرماندۀ کلّ قوا اراده کند تا یک زیردریایی کلاس اوهایو در آب های اطراف سن دیگو با بُرد بیش از ۷ هزار و ۴۵۶ مایل بتواند ۱۹۲ شهر را در غرب چین، با جمعیت مجموعاً ۴۰۰ میلیون نفر، با خاک یکسان کند.
اما کلاس اوهایو ظاهراً نیازمند به روز رسانی است. به همین جهت روز دوشنبه کاخ سفید با چراغ سبزی برای ارائۀ «درخواست طرح پیشنهادی» به شرکت پیمانکاری «General Dynamics Electric Boat»، بودجۀ لازم را برای ساخت یک مدل اولیه تصویب کرد. هر زیردریایی جدید که از آن تعداد ۱۲ تا ساخته خواهد شد، بدون احتساب هزینه های تحقیق و توسعه و قیمت هر یک از تقریباً ۲۰۰ کلاهک هسته ای زیردریایی و هزینه های عملیاتی مرتبط، ۶ تا ۸ میلیارد دلار خواهد بود، یعنی به مراتب بیش از ارزش ۲ میلیاردی هر زیردریایی کلاس اوهایو.
روز بعد از چراغ سبز کاخ سفید به جایگزینی زیردریایی های کلاس اوهایو، «مرکز اولویت های بودجه و سیاست گذاری» (CBPP) گزارش داد که تا یک میلیون نفر در سال ۲۰۱۶ از مزایای کوپن غذایی محروم خواهند شد.
گمان می رود که امسال بیست و سه ایالت با رفع محدودیت پیشین، مجدداً یکی از خشن ترین سیاست های ریاضتی تحمیلی برنامۀ «اصلاح رفاهیات» حکومت کلینتون در سال ۱۹۹۶ را که به موجب آن سقف مدت زمان بهره مندی از کوپن های غذایی سه ماه تعیین می شد، اعمال کنند. این محدودیت زمانی در دورۀ رکود اقتصادی به تعلیق درآمد، اما همۀ ایالت های سراسر کشور با این بهانه که «پول» برای پرداخت کوپن های غذایی نیست مشغول اعمال دوبارۀ این محدودیت زمانی هستند.
به گزارش سازمان نامبرده، «فقدان این کمک غذایی که به طور متوسط تقریباً ماهانه ۱۵۰ تا ۱۷۰ دلار برای هر فرد این گروه است، موجب دشواری های جدی برای بسیاری خواهد شد». CBPP خاطر نشان می کند: «داده های وزارت کشاورزی امریکا نشان می دهد افرادی که احتمالاً با این محدودیت زمانی سه ماهه از مزایا بی بهره می شوند، درآمد متوسط ماهانه ای تقریباً معادل با ۱۷ درصد خط فقر دارند و عموماً از هیچ منبع درآمدی دیگری برخوردار نیستند».
بیل کلینتون با اعلام کاهش کوپن های غذایی وعده داده بود که «پول مالیات دهندگان، هوشمندانه و با انضباط خرج خواهد شد تا بتوان پول بیش تری به آینده اختصاص داد». اگر کلینتون حقیقت را می گفت، باید اعلام می کرد که مشغول کاستن از این هزینه ها است تا نیروی دریایی بتواند از پس «خرید کشتی های بیش تر» در آینده بربیاید.
به هر حال این پول باید از جایی بیاید. ساده ترین راه این است که از کسانی گرفته شود که کم تر از همه می توانند از خود دفاع کنند. علاوه بر فقرایی که برای بقا وابسته به کوپن های غذایی هستند، کودکان طبقۀ کارگر نیز هدف گرفته شده اند.
همان روزی که کاخ سفید چراغ سبزی به طراحی زیردریایی های جدید نشان داد، CBPP گزارشی را منتشر کرد که نشان می داد از سال ۲۰۰۸ بودجۀ مدارس در اکثر ایالت ها کاسته شده است. این کاهش در ۱۵ ایالت بیش از ۱۰ درصد بوده است، در آریزونا ۲۳.۳ درصد، آلاباما ۲۱.۴ درصد، آیداهو ۱۶.۹ درصد و جورجیا ۱۶.۵ درصد.
در حالی که البته پولی برای کودکان و فقرا نیست، پیمانکاران صنایع دفاعی با پیش بینی افزایش هزینه های نظامی جهانی به خاطر شعله های سرکش جنگ های خاورمیانه و بن بست بیش از پیش در اروپای شرقی و اقیانوس آرام، آب از دهان شان جاری شده است.
«دلوآت» (Deloitte)، تحلیلگر صنایع دفاعی، اوایل همین ماه با شادمانی اعلام کرد که به خاطر «شدت گیری تنش ها» در سراسر جهان، هزینۀ نظامی «آمادۀ جهش دوباره» است.
در این گزارش آماده است: «۲۰۱۵ سالی تأثیرگذار و شاهد شدت گیری تنش های میان چین و همسایگانش و امریکا بر سر “جزیره سازی” در دریاهای جنوب و شرق چین و ادعاهای چین بر سر حقوق قلمرو خودمختار آبی بود. به علاوه روسیه و اکراین نیز بر سر تصرف شبه جزیرۀ کریمه به دست روسیه و اقدامات نظامی آن ها در شرق اکراین درگیر هستند»، در حالی که «بمباران های تراژیک اخیر در پاریس، بیروت، مالی، شبه جزیرۀ سینا و سایر نواحی، به کشورها برای پیوستن به نبرد علیه تروریسم جسارت بخشیده است».
این گزارش خاطر نشان می کند که «تجدید علاقۀ خریداران» برای تهیۀ «خودروهای زرهی زمینی، جنگ افزارهای نبرد زمینی و جنگنده های سبک پشتیبانی هوایی» و «قایق های گشت دریایی و جنگنده های هوایی» باعث «بهبود سودآوری» خواهد شد، در حالی که «ضرب آهنگ عملیات نظامی احتمالاً افزایش می یابد و مأموریت های بیش تری اجرا خواهند شد».
صعود جهانی هزینه های نظامی همزمان است با ولخرجی های جدید ایالات متحدۀ امریکا که هزینه های نظامی اش به اندازۀ هفت کشور به روی هم است: چین و روسیه و عربستان سعودی و فرانسه و بریتانیا و هند و آلمان. سهم امریکا از ۱.۷ تریلیون دلار هزینۀ جنگی سالانۀ همۀ کشورهای جهان، ۶۰۹.۹ میلیارد دلار است.
اما این رقم قرار است افزایش پیدا کند، چون «احتمالاً طرح های بزرگی، به خصوص از طرف {وزارت دفاع} امریکا به ارزش میلیاردها دلار امریکا به زودی آغاز و طی سال های بعد وارد مرحلۀ مهندسی طراحی ساخت و ساز و تولید محدود یا انبوه می شوند. این برنامه ها عبارتند از جایگزینی زیردریایی های کلاس اوهایو، جت جنگندۀ F-35، تانکر سوخت گیری هوایی KC-46A و بمب افکن دوربرد».
تنها یکی از این برنامه ها، یعنی جت اف-۳۵ «آذرخش دو» که با تأخیرها و سرریز هزینه ها رو به رو بوده است، در طول چرخۀ عمر خود ۱.۴۵ تریلیون دلار هزینه خواهد داشت، یعنی دو برابر هزینه های حکومت های ایالتی و فدرال و محلی برای آموزش و پروش ۵۰ میلیون کودک در سال.
۱۲ ژانویۀ ۲۰۱۶
