بریتانیا: رسوایی اسناد پاناما
انتشار اسناد پاناما، «بزرگ ترین افشاگری تاریخ» لقب گرفته است: ۲.۶ ترابایت اطلاعات، شامل ۱۱.۵ میلیون فایل، از پایگاه داده های یک شرکت حقوقیِ سایه ای و مرموز به نام «موساک فونسکا»، تقریباً یک سال پیش به طور محرمانه به دست «کنسرسیوم بین المللی خبرنگاران تحقیقی» (ICIJ) رسید.
کاری که شرکت هایی نظیر «موساک فونسکا» انجام می دهند، این است که به ثروتمندان جهان کمک می کنند پول خود را مخفی کنند. البته وقتی می گوییم «مخفی» کردن، منظورمان «دزدیدن» است؛ و وقتی می گوییم پول «آن ها»، منظور پول «ما»ست. چرا که بخش عمدۀ این پول های نقد به واسطۀ شیادی، دزدی، قاچاق موادّ مخدر، انسان و سلاح، اختلاس در صندوق های بودجۀ عمومی، فساد در دفاتر عمومی، فرار مالیاتی و اجتناب مالیاتی به وجود آمده است.
شرکت های صوری، بنیادها و تراست های ناشناخته ای که دایر شدند، شبیه به «ماشین فرار» دزدهای کارکشته برای در رفتن از صحنۀ جنایت هستند: اموال مسروقه را داخل ماشین می اندازی و گازش را می گیری. منتها کمی که مکث می کنی می بینی هر چه قدر که دوست داشته باشی می توانی آرام برانی. چون یادت می افتد که پلیس ها خودی هستند.
تمرکز رسانه ها
«کنسرسیوم بین المللی خبرنگاران تحقیقی» ظرف چند روز گذشته از مجرای رسانه های محترمی نظیر «بی.بی.سی» و «گاردین» داستان را افشا کرد. آن چه جالب به نظر می رسد این است که تمرکز رسانه ها بر مواردی است که قبلاً هم مردم می دانسته اند. در نتیجه تنها شواهد جدیدی رو شده است.
به عنوان مثال پدر فقید «دیوید کامرون»، یک شرکت بُرون مرزی را برای پنهان کردن میلیون ها پوند پول خانوادگی از محل تأدیه کنندگان مالیات انگلستان به راه انداخته بود (موضوعی که وسیعاً در سال ۲۰۱۲ گزارش شد). یا «رامی مخلوف»، سردستۀ دزدهای بشار اسد، دیکتاتور سوریه، را در نظر بگیرید که سال ۲۰۱۱ از سوی اتحادیۀ اروپا تحریم شد.
تمرکز بعدی رسانه ها بر «آدم بد»های کتاب واشنگتن بود: ولادیمیر پوتین یا اعضای متعدد دفترسیاسی حزب «کمونیست» چین که همگی کوهی از پول را قایم کرده اند.
آیا ممکن است اکثر افرادی که پایشان به این رسوایی باز شده، همان سیاستمداران و چهره های «محترم» دنیای تجارت در «دمکراسی»های غربی باشند؟ یعنی افرادی نظیر کامرون که می گوید مسائل مالیاتی «موضوع خصوصی» هستند و ادعا می کند هیچ کار خلاف قانونی انجام نداده است؟ داده های ICIJ با نشان دادن این که انگلستان خود قویاً سرمنشأ پول های کثیف است، به ما پاسخ مثبتی می دهد.
در حالی که روزانه ۲۲۰۰ کودک به خاطر اسهال یعنی یک بیماری سهل العلاج می میرند، ۲۰ تریلیون دلار پول مخفی در حوزه های قضایی برون مرزی سرتاسر جهان خاک می خورد. فرار مالیاتی، یک جرم بدون قربانی نیست.
اما متأسفانه وقتی که تبهکاران قانونگزار باشند، چنین چیزی به هیچ وجه جرم محسوب نمی شود. زمان آن است که آن ها را از کار برکنار کرد.
– ثروت ابرثروتمندان را مصادره کنید.
– به کاهش هزینه های عمومی از طرف «سازمان درآمدها و گمرکات سلطنتی» (HMRC) پایان دهید. راه های فرار مالیاتی را ببندید. وادارشان کنید که مالیات های پرداخت نشده را جمع آوری کنند. مالیات بر ابرثرتمندان و سرمایۀ کلان را بالا ببرید.
– بانک ها و شرکت های مهم را ملی و تحت کنترل و مدیریت دمکراتیک کارگری قرار دهید؛ بدون پرداخت غرامت، مگر در صورت اثبات نیاز.
– با اعمال مالکیت عمومی بر نقاط حساس و کلیدی اقتصاد، می توان برنامه ریزی سوسیالیستی و دمکراتیک صنایع و خدمات را برای رفع نیازهای اکثریت معرفی کرد.
