بمبگذاری انتحاری بروکسل
پیش به سوی مقابله با تروریسم، جنگ و فقر
حزب سوسیالیست نبرد (بلژیک) / برگردان: آرام نوبخت
ده ها کشته و زخمی؛ کشوری در بُهت و ناباوری. این است نتیجۀ حملات تروریستی وحشتناک روز ۲۲ مارس در فرودگاه «زوانتم» و ایستگاه متروی «مالبریک» بروکسل. ما به قربانیان حادثه، خانواده و دوستانشان تسلیت می گوییم.
باری دیگر قربانیان این حادثه مردم عادی هستند. کسانی که تصادفاً هدف خشونت دهشتناک و وحشیانه قرار گرفتند. مقامات، بروکسل را تعطیل کرده اند. هزاران نفر در پایتخت گیر افتاده و نگران بستگان و کودکانشان هستند.
همبستگی
این بار هم درست مانند ساعاتی پس از حمله به دفتر روزنامۀ «شارلی ابدو» یا حملات نوامبر در پاریس، همبستگی خودانگیختۀ مردمی به چشم می خورد. رانندگان تاکسی به طور رایگان خدمات می دهند. مردم درِ منازل خود را به سوی کسانی بازمی کنند که به دلیل اختلال در حمل و نقل عمومی، آوارۀ کوچه ها و خیابان ها شده اند. همبستگی مردم عادی عظیم است، مانند بعد از هر فاجعۀ دیگری.
سازماندهان این حادثه احتمالاً اعضا یا هواداران «داعش» هستند که رژیم ارتجاعی رعب و خشونت خود را علیه مردم عراق و سوریه نیز دنبال می کند.
سیاست خارجۀ بلژیک، خطر حملات را افزایش می دهد. تابستان امسال حکومت بلژیک مشارکت در مداخلات نظامی در سوریه را آغاز خواهد کرد، درست همان طور که پیشتر در عراق و افغانستان چنین کرد.
بمباران سوریه ناگزیر به معنای قربانیان بیشتر خواهد بود. چنین چیزی به بهبود امنیت این جا و آن جا نخواهد انجامید. بلکه کاملاً برعکس خواهد بود.
این جنگ ها، جنگ های رئیس و رؤسا هستند، جنگ هایی بنا به و برای منفعت جنگ سالاران، سیاستمداران و سودجویان محلی و بین المللی. با این حال قربانیان همیشه از طرف ما هستند: از طرف کارگران، فقرا و جوانان، هم در این جا و هم در خاورمیانه.
ما تمامی اتحادیه های کارگری، کارگران و جوانان را به شرکت در تظاهرات ملی علیه مشارکت بلژیک در جنگ سوریه و خرید هواپیماهای جنگی فرامی خوانیم.
طی روزهای آتی، فعالین و نمایندگان اتحادیه های کارگری باید به سازماندهی بحث های جمعی، به خصوص در محیط های کار، یاری رسانند. جنبش کارگری نیازمند یک واکنش جمعی برای مقاومت در برابر تروریسم، نژادپرستی و تلاش های حکومت در جهت محدودیت اعتصابات، تظاهرات و اعتراضات سیاسی است.
بحران
نظام سرمایه داری در یک بحران عمیق به سر می برد. این نظام چشم انداز آتی شمار رو به رشدی از مردم جامعه را از میان می برد. چنین چیزی زمینه را برای تروریسم و سایر خشونت های ارتجاعی فراهم می آورد.
ما برای دنیایی می جنگیم که در آن ثروت عظیمی که اکنون در دست اقلیتی معدود است، برای رفع نیازهای اکثریت صرف شود: سوسیالیسم. در این صورت می توانیم یک بار و برای همیشه، فقر، محرومیت، جنگ، نفرت و تروریسم را به زباله دان تاریخ بسپاریم.
۲۳ مارس ۲۰۱۶
