رکورد تلفات غیرنظامیان افغانستان در سال ۲۰۱۵
طبق گزارش «مأموریت همیاری سازمان ملل» برای افغانستان، سال گذشته شمار تلفات غیرنظامیِ جنگ امریکا در این کشور به دستکم ۱۱ هزار نفر رسید که رکورد رسمی جدیدی را به ثبت می رساند.
به گزارش سازمان ملل، شمار کلّ غیرنظامیان کشته و مجروح شده در طول عملیات نظامی نیروهای امریکا و حکومت مورد حمایت آن در کابل، شبه نظامیان طالبان و دیگر گروه های ستیزه جو، به تقریباً ۵ درصد بالاتر از رقم به ثبت رسیده در سال ۲۰۱۴ صعود کرد.
طبق یافته های سازمان ملل، نیروهای حکومت افغانستان مسئول ۱۷ درصدِ تلفات بودند، در حالی که نیروهای ناتو و ایالات متحدۀ امریکا مسئول ۲ درصدِ تلفات. بنا به این گزارش، دستکم ۱ هزار مورد از تلفات غیرنظامی وجود داشت که نمی توانست مشخصاً به یکی از طرفین متخاصم نسبت داده شود.
گزارش سازمان ملل با تکرار ادعاهای ارتش امریکا، طالبان را مقصر خونریزی ها می داند و تلویحاً اشاره می کند که عقب نشینی نسبی نیروهای بین المللی از سال ۲۰۱۴، باعث شدت گیری کشتارها شده است. در واقع مسئولیت تعمیق فاجعۀ اجتماعی در افغانستان مستقیماً با امپریالیسم امریکا است که به جنگ های پی در پی علیه مردم افغانستان در طول چندین دهه دامن زده.
از زمان تهاجم ۲۰۰۱، نیروهای امریکا یک قلمروی رعب و وحشت دائمی را به وجود آورده اند که در آن قتل مرتب شهروندان غیرنظامی، «تلفات جانیِ» غیرقابل اجتناب محسوب می شده است.
گزارش اخیر سازمان ملل نشان می داد که «کشتارهای هدفمند و عامدانه»، سهم قابل توجهی در مرگ و میر غیرنظامیان به دست واحدهای امریکایی و واحدهای افغانستانیِ مورد پشتیبانی امریکا داشته اند. به علاوه، همان طور که بمباران یکی از بیمارستان های «پزشکان بدون مرز» در ولایت کُندز در ماه اکتبر روشن کرد، قتل غیرنظامیان بیش از پیش به عنوان تاکتیکی عامدانه با اهدف ارعاب رقبا و دشمنان حکومت دست نشاندۀ امریکا در کابل استفاده شده است. نیروهای ویژۀ امریکا در هماهنگی با یک تیم دیگر از تکاوران، درست چند روز پیش از بمباران این بیمارستان با یک جت «گان شیپ» امریکایی، در این منطقه عملیات تجسسی انجام داده بود.
متعاقباً آشکار شد که افسران نظامی امریکا این بیمارستان را مشکوک به ارائۀ کمک و سرپناه به نیروهای طالبان، درمان جراحات ستیزه جویان و اجازه به استفاده از تسهیلات آن به عنوان یک پایگاه می دانسته اند.
فاجعه ای که گریبان این کشور را گرفته، برای توجیه گسترش حضور نظامیان امریکا و اشغال دائمی استفاده می شود. طی شش ماه گذشته، کاخ سفید به کرّات علائمی را دالّ بر توافق اش با خواست پنتاگون به ایفای نقش به مراتب بیشتر امریکا در افغانستان تا سال ها و دهه های پیش رو نشان داده است.
اکتبر پیش کاخ سفید اعلام کرد که «عقب نشینی» برنامه ریزی شده را به تأخیر می اندازد و دستکم ۱۰ هزار سرباز را تا اتمام دورۀ ریاست جمهوری اوباما در افغانستان نگه می دارد. رهبران نظامی امریکا اکنون علناً از برنامه های خود برای حفظ نامحدود یگان های رزمی متشکل از هزاران سرباز در خاک کشور صحبت می کنند.
محرّک پشت این عزم امریکا به تداوم عملیات جنگی در افغانستان، فروپاشی رو به رشد حکومت دست نشاندۀ امریکا در کابل است که بی ثباتی آن، توانایی امریکا را به استفاده از این کشور به عنوان مرکز سازماندهی عملیات نظامی در سرتاسر آسیای مرکزی در تقابل با نقوذ روسیه و چین در منطقه تهدید می کند.
«جیمز کلاپر»، سرپرست آژانس اطلاعات ملی امریکا اوایل ماه فوریه اعلام کرده بود: «افغانستان با ریسک جد فروپاشی سیاسی در سال ۲۰۱۶ رو به رو است، همراه با چالش های رو به صعود سیاسی، اقتصادی و امنیتی»
شکنندگی حکومت افغانستان به سرگردگی اشرف غنی، از این واقعیت نشأت می گیرد که این حکومت، تفاوت چندانی با یک مافیای بی در و پیکر مواد مخدر ندارد که به یُمن پول تریاک و دوز بالای خشونت نظامی امریکا سر پا نگه داشته شده است. تا همین اواخر، رژیم کابل به سرکردگی حامد کرزای بود؛ مردی با پیوندهای خانوادگی نزدیگ با قاچاقچیان برجستۀ مواد مخدر کشور. بازرس ویژۀ وزارت خارجۀ امریکا در امور افغانستان، در اعتراف اخیر خود رژیم سیاسی افغانستان را یک «دولت تروریستی- موادفروش» دانست و اشاره کرد که مقامات مبارزه با مواد مخدر در امریکا اغلب از بیم جان خود از رفتن به افغانستان امتناع می کنند.
با وجود محکومیت همیشگی و ظاهری طالبان از طرف واشنگتن، امریکا در تقلا است که به واسطۀ مصالحه با بخش هایی از طالبان از طریق «فرایند صلح افغانستان» رژیم دست نشاندۀ خود را باثبات کند. رهبران امریکا و افغانستان طی روزهای اخیر بیش از گذشته صراحتاً اعضای شبه نظامیان بنیادگرای اسلامی را به پیوستن به ائتلاف حاکم فراخوانده اند.
غنی روز دوشنبه گفت «هر آن گروه مخالف که با ما با صلح و آشتی زندگی می کند، آغوش ما باز است و از آن استقبال می کنیم».
فرماندۀ امریکا در افغانستان، «جان کمپبل»، روز شنبه در سخنرانی هایی از کابل گفت: «فکر می کنم افراد زیادی از طالبان هستند که می خواهند سر میز مذاکرات صلح بیایند». کمپبل با اشاره به نبودِ «کسی که سخنگوی طالبان باشد»، خواهان تلاش هایی برای «آوردن افراد درست به سر میز» شد.
۱۶ فوریۀ ۲۰۱۶
