نیویورک تایمز، فاشیسم و دونالد ترامپ
برگردان: آرام نوبخت
سرمقالۀ روز پنج شنبۀ نیویورک تایمز با عنوان «اثر ترامپ و چگونگی اشاعۀ آن»، در جستجوی آن است که ریشه ها و اهمیت نامزدی ترامپ برای ریاست جمهوری از طرف حزب جمهوری خواه را تیره ومبهم کند.
به گفتۀ تایمز، نمی توان با ترامپ و «علاقۀ وافرش به تبعیض و نفرت»، «همچون یک پدیدۀ مجزا، همچون یکی از مشاهیر خودشیفته که به نوعی حزب خود و سیاست هایش را به لبۀ پرتگاه فاشیسم کشانده است»، برخورد کرد. سرمقالۀ مذکور ادامه می دهد که حزب جمهوری خواه در کلیت خود را باید مقصر دانست.
پیش از هر چیز نکتۀ قابل توجه این است که این «روزنامۀ کثیر الانتشار» در ایالات متحده، اعلام کرده است که یکی از دو حزب اصلی امریکا که در حال حاضر هر دو مجلس کنگره و اکثریت بخشداری های ایالاتی را تحت کنترل خود دارد، به «لبۀ پرتگاه فاشیسم» کشانده شده است.
بنا به توصیفات ایدئولوژیکی که تایمز و رسانه های جمعی به طور کلی آن را می پرورانند، ایالات متحده بزرگترین دمکراسی در جهان است؛ و برای به ارمغان آوردن آزادی از یک کشور به کشور دیگر، برای سرنگونی دیکتاتورها و مستبدین و غیره، همیشه در جنگ به سر می برد. با این وجود به گفتۀ تایمز یکی از نهادهای اصلی حاکمیت سیاسی این کشور، درآستانۀ فاشیست شدن است. این را چگونه باید توضیح داد؟
بر مبنای توضیحات تایمز، کاندیداهای مختلف جمهوری خواه که «ماه ها یا سال ها همچون دوره گردان سیاست های بومیگرای خود را می فروختند» و بخشدارهای جمهوری خواهی که «مرزهایشان را در برابر پناهجویان بسته شده اعلام می کنند»، محیط لازم را برای شکوفایی ترامپ ایجاد کرده اند. بنابراین ترامپ، محصول و تجلی کراهت جمهوری خواهان است.
اما این گفته ها مطلقاً هیچ چیز را توضیح نمی دهند.
شکل اولیه و نارس فاشیسم دونالد ترامپ، یک خصلت ویژه دارد. او نه از درون آبجوفروشی های باواریا یا سنگرهای جنگ جهانی اول، بلکه از درون وال استریت سر بیرون آورد. او نه محصول فرقۀ مسیحیت انجیلی جنوب یا یک خیزش پوپولیستی دست راستی، بلکه محصول صنعت املاک ایالت نیویورک است.
در حالی که هیتلر از درون خشم لمپن پرولتاریا و خرده بورژوازی برخاست- خشمی که سرمایۀ مالی آلمان افسارش را به دست گرفته بود- ترامپ نمایندۀ میلیاردهای وحشت زده ای است که می خواهند امریکا و دنیا را به جایی امن برای پول خود بدل کنند. ترامپ، زائدۀ ناهنجار سرمایه داری امریکا است که رسانه ها آن را تشویق و تغذیه کرده اند.
آن چه بیش از هر چیز تایمز را نگران می کند این است که سیاست های زمخت ترامپ، کذب بودن شعارهای همیشگی جمهوری خواهان و دمکرات ها برای توجیه سیاست های طبقۀ حاکم در داخل و خارج را برملا می کند. بنابراین تایمز نگران است که ترامپ، «با تحریف پیام خوشامد و بردباری» امریکا، «ضربه ای جدی» به «آوازۀ جهانی» این کشور بزند.
اما به راستی این «خوشامد و بردباری» که تایمز از آن صحبت می کند چیست؟ شاید این که حکومت اوباما بیش از هر رئیس جمهور دیگری، مهاجرین را به مکزیک و امریکای مرکزی اخراج کرده؟ یا شاید هم ساختن بازداشتگاه های غیرانسانی در جنوب امریکا برای نگهداری مردان، زنان و کودکان پناهجو به امریکا؟ تایمز می نویسد که ترامپ هنوز «نه کسی را اخراج کرده، و نه هیچ یک از مسلمان، مهاجرین و غیره را مرعوب یا غل و زنجیر کرده». اما این سرمقاله فراموش می کند اضافه کند که اوباما همۀ این ها را انجام داده.
آیا نمود این «بردباری»، بمباران اوایل همین هفته در سوریه است که مرگ ۳۲ شهروند غیرنظامی، از جمله ۲۰ کودک را به دنبال داشت؟ یا هدف گیری عامدانۀ بیمارستان «پزشکان بدون مرز» در قندوز افغانستان در ماه اکتبر که ۲۲ نفر را در یک جنایت جنگی شنیع سلاخی کرد؟ آیا شکنجه و جاسوسی سازمان امنیت ملی، با دفاع و پنهان کاری های حکومت اوباما و جان برنان، سرپرست سی.آی.ای، است؟ آیا جنگ های خاورمیانه اند که بیش از یک میلیون نفر کشته بر جای گذاشته و تمام جوامع را نابود کرده اند.
آن چه به طور قابل توجهی از سرمقالۀ تایمز غایب است، هرگونه اشاره به سیاست خارجی امریکا، جنگ و میلیتاریسم است؛ دیگر چه رسد به اشارۀ گذرا به «فصل سیاه تاریخ امریکا»، یعنتی بازداشت امریکایی های ژاپنی تبار در دورۀ جنگ جهانی دوم (آن هم به دست فرانکلین روزولت، رئیس جمهور منتخب از حزب دمکرات).
در حالی که این قلب مسأله است. نژادپرستی و ارتجاع سیاسی همواره با خشونت امپریالیستی و جنگ توأم بوده است. پانزده سال «جنگ علیه تروریسم»- دورۀ جنگ بی وقفه و بی سابقه در تاریخ امریکا- دونالد ترامپ را استفراغ کرده است.
در دورۀ حکومت اوباما، طبقۀ حاکم تلاش کرده است که جنایتکاری و خصلت انگلی خود را با روکش سست کثرت گرایی فرهنگی پنهان کند. اما واقعیت سیاست های غارتگرانۀ آن به تمامی در ترامپ آشکار می شود.
۱۱ دسامبر ۲۰۱۵
