یونان: اعتصاب پرسنل پزشکی، خبرنگاران و مستمری بگیران علیه ریاضت اقتصادی

هزاران پزشک، پرستار و خدمۀ آمبولانس از بیمارستان های دولتی و مراکز بهداشتی، روز چهارشنبه اعتصابی ۲۴ ساعته را آغاز کردند.

«فدراسیون کارکنان بیمارستان های عمومی» (POEDIN) در اعتراض به ویرانی نظام بهداشت و درمان از زمان هجوم سیاست های گستردۀ ریاضتی در سال ۲۰۱۰، فراخوان به این اعتصاب داد. از جمله مطالبات کارگران، خواست اشتغال پرسنل بیش تر و پرداخت حقوق معوقه است. این فدراسیون اعلام کرد که خدمت درمانی ملی یونان «به دلیل کمبود بودجه و نیرو، خارج از کنترل است».

به گفتۀ این نهاد، مذاکرات جاری حکومت سیریزا با اعتباردهندگان خود، درحال ایجاد «ملزومات حلّ معضلات انباشت شده، نیست و وضعیت درحال حرکت به سمت مرحله ای غیرقابل مدیریت است».

بیمارستان ها طی توقف کار، تنها با کمک کارکنان اورژانس باز نگاه داشته شدند. اعضای «اتحادیۀ پزشکان بیمارستان های یونان» (EINAP) از این اعتصاب حمایت نمودند. «فدراسیون پزشکان بیمارستان های یونان» (OENGE) نیز از اعتصاب پشتیبانی نمودند و بیانیه ای را صادر کردند که اعلام می داشت بیمارستان های عمومی در وضعیت «خفگی اقتصادی» هستند. این پزشکان خواهان افزایش بودجۀ بیمارستان ها از سطح کنونیِ ۱.۴ میلیارد یورو به ۲ میلیارد یورو در سال به منظور «حل معضل فقدان دارو و وسایل» هستند.

«کنفدراسیون کارمندان دولت» (ADEDY)، به عنوان فدراسیون اصلی اتحادیه های کارگری بخش عمومی در یونان، بیانیه ای را در حمایت از اعتصاب منتشر نمود و اعلام کرد که اعضایش روز چهارشنبه در سطح کشور وارد اعتصاب خواهند شد. این نهاد اعتراضی را در بیرون از وزارت بهداشت در آتن برای ساعت ۱۲:۳۰ بعدازظهر، سازمان داد. تقریباً ۵۰۰ پرسنل پزشکی درگیر اعتصاب که مورد حمایت مستمری بگیران معترض به کاهش در بودجۀ تأمین اجتماعی و بهداشت و درمان قرار داشتند، در این اعتراض شرکت کردند.

در یکی از بیانیه های «کنفدراسیون کارمندان دولت» (ADEDY)، خواست «خدمات رایگان درمان عمومی برای همه، پرسنل و بودجۀ کافی برای نظام درمان ملی (ESY)، الغای سیاست های تفاهم­نامه که منجر به انقباض و خصوصی سازی نظام گردید، پرداخت بدهی ها و جبران حقوق ازدست رفته» مطرح گردیده بود.

خبرنگاران انجمن «ESIEA» در آتن نیز فراخوان به اعتصابی شش ساعته از ساعت ۱۱ صبح دادند تا بتوانند در مجمعی عمومی که اتحادیه برگزار می نمود، شرکت کنند. روزنامۀ «پروتو تِما» طی این مدت هیچ گونه فعالیتی به زبان یونانی یا انگلیسی انجام نداد.

از خدمات بهداشت و درمانی عمومی به شدت کاسته شده است، و در نتیجۀ آن، سه میلیون یونانی، نزدیک به یک چهارم جمعیت، فاقد بیمۀ درمانی است و حق بهره مندی از خدمات دولتی بهداشتی را ندارند. به گفتۀ «سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی» (OECD)، سرانۀ هزینه های درمانی در یونان بین سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲، ۲۵ درصد سقوط کرد و از آن زمان تاکنون بهبود نیافته است. تنها ۱۱ میلیارد یورو در سال (۵ درصدِ تولید ناخالص داخلی) به بهداشت و درمان اختصاص می یابد.

هزینۀ انسانی حیرت آور بوده است. کاهش بی سابقۀ هزینه های اجتماعی، نظام پیشرفتۀ بهداشت و درمان عمومی را که طی چند دهه ساخته شده بود، ویران کرده است. دو اتحادیۀ پزشکی در سپتامبر ۲۰۱۴ داده هایی را منتشر کردند که نشان می دهد ۸۵۰ کلینیک پزشکی تعطیل شده اند، ۱۰ هزار تخت خواب و ۳۰ هزار مورد از مناصب اصلی حذف گردیدند. یازده بیمارستان از زمان آغاز بحران تعطیل شده است. اعتصاب چهارشنبه نخستین اعتصابی نبود که از زمان روی کار آمدن حزب چپ­نمای سیریزا، به آن فراخوان داده شده بود. کارکنان پالایشگاه نفت یونان که اکنون خصوصی شده است، روز ۹ مه به دنبال انفجاری که روز قبل شش کارگر مجروح برجای گذاشت، وارد اعتصاب شده بودند.

با این حال این نخستین توقف کار در سطح کشوری بود که فراخوان آن از سوی این دو فدراسیون صادر شده بود. این تحولات گویای آن است که بروکراسی اتحادیه های کارگری به خوبی از خشم گستردۀ مردم که در برابر شرکای آن ها در حکومت سیریزا پیش می رود، آگاهی دارند.

سیریزا بر مبنای تعهد به مخالفت با ریاضت انتخاب شد، اما در عوض ملزم به تحمیل حملات بیش تر به طبقۀ کارگر شده است. نقش اتحادیه هایی که نگران هستند نارضایتی ها از کنترل خارج شود و حاکمیت سیریزا را تهدید کند، این است که برای خنثی کردن این جنبش هر آن چه را که باید انجام دهند.

سیریزا در جستجوی آن است که در مواجهه با خشم فزاینده نسبت به فقر گستردۀ ساختاری و رو به وخامت کشور، توافق با تروئیکا (یعنی اتحادیۀ اروپا، بانک مرکزی اروپا و صندوق بین المللی پول) را برای تداوم ریاضت نهایی کند.

حکومت متعهد به بازپرداخت آخرین سنت از بدهیِ بیش از ۳۰۰ میلیارد یورویی یونان است. طی تنها چهار ماه اخیر، حکومت یونان بیش از ۱۳ میلیارد یورو را باز پس داده است؛ یعنی چند میلیارد یورو بیش تر از کل بودجۀ سالانۀ بهداشت و درمان یونان! تخمین زده می شود که بیمارستان های عمومی کشور برای فعال باقی ماندن، به تزریق فوری ۶۰۰ میلیون یورو نیاز پیدا کنند. سیریزا بیش از این مبلغ (۷۵۰ میلیون یورو) را طی تنها یک قلم پرداخت به صندوق بین المللی پول در تاریخ ۱۲ ماه مه، پرداخت کرده است.

سیریزا برای آن که به تروئیکا نشان دهد می تواند مازاد بودجه داشته باشد، طی سه ماه نخست سال از هزینه های عمومی کاسته است. فایننشال تایمز خاطر نشان کرد که در نتیجۀ این اقدام، «هزینه های درمانی به طور اخص ضربه خورده است. به عنوان مثال، “تأمین کسری بیمارستان ها” در ردیف بودجه، تاکنون تنها شاهد ۴۳ میلیون یورو بوده است».

«کنفدراسیون کارمندان دولت» (ADEDY)، اتحادیه های وابسته به آن و «فدراسیون اتحادیه های بخش خصوصی» (GSEE)، ضمن همکاری با حکومت های متوالی، نقش مهمی در اجرای برنامه های وحشیانۀ ریاضتی از پس یک دیگر داشتند. به بیش از ۳۰ اعتصاب عمومی فراخوان داده شد؛ آن هم با هدف اخص بهره برداری از چنین اعتصاب هایی برای پراکنده کردن و اتلاف خشم کارگران از طریق برپایی اعتراضات غیرکارامدی که اکثراً تنها ۲۴ ساعت به طول می انجامید. هم ADEDY و هم GSEE، سابقاً تحت سلطۀ نمایندگان حزب سوسیال دمکرات «پاسوک» (PASOK) قرار داشتند. پاسوک اکنون به دلیل نقش خود در تحمیل ریاضت همراه با حکومت پاپاندرو در سال ۲۰۰۹ و مشارکت آن در حکومت هایی پی در پی که به حملات علیه استانداردهای زندگی میلیون ها نفر شدت بخشیدند، منفور است. در انتخابات ژانویه، این حزب عملاً محو بود و تنها ۴.۶ درصد از آرا را به خود اختصاص داد.

در نتیجه بسیاری از اعضای فدراسیون های اتحادیه های کارگری که سابقاً به پاسوک وفادار بودند، به سمت سیریزا حرکت کرده اند.

سیریزا از اتحادیه ها برای ایفای نقش پلیس طبقۀ کارگر بهره برداری خواهد کرد، همان نقشی که آن ها برای حکومت های پاسوک و دمکراسی نوین ایفا کردند. در ماه فوریه، گئورگ کاتروگلوس، نمایندۀ وزیر اصلاحات اجرایی، از طرح های حکومت برای «تجدید ساختار»، یعنی کاهش مشاغل دولتی صحبت کرد و گفت «اتحادیۀ آن ها (ADEDY) نظر متفاوتی دارد و من از آن ها دعوت کردم که اطلاع بدهند برای من آن ها شرکای طبیعی هستند و بدون همکاری آن ها، موردی را اجرا نخواهم کرد، اما در آخر، من کسی خواهم بود که قانون را وضع می کند».

سپیروس پاپاسپیروس، از چهره های مهم در درون ADEDY و از هواداران سابق پاسوک، پیش از انتخابات سیریزا گفت: «ما با اتحادها و بلندپروازی ها، در حکومت بعدی خواهیم بود».

تجربۀ تلخ در یونان و در سطح جهان اثبات می کند که اتحادیه های کارگری، همراه با حکومت هایی از هر رنگ و بوی سیاسی و همراه با سرمایۀ کلان، تنها برای تسهیل تحمیل کاهش وحشیانۀ هزینه های اجتماعی وجود دارند. ظهور دوبارۀ مبارزات کارگری در یونان طی ماه های انتخابات سیریزا، ضرورت اتخاذ یک چشم انداز سوسیالیستی و جنبش طبقۀ کارگر مستقل از اتحادیه های کارگری و حاکمیت سیاسی آن ها را قویاً مطرح می سازد.

۲۱ مه ۲۰۱۵