بسیج گستردۀ نیروهای پلیس علیه اعتراضات ضدّ ریاضت اقتصادی در فرانکفورت (آلمان)

برگردان: آرام نوبخت، ویراستار: بتی جعفری

پلیس آلمان اعتراضات روز چهارشنبه علیه ریاضت اقتصادی اروپا را وسیعاً سرکوب کرد. بین ۱۰ تا ۲۰ هزار نفر در فرانکفورت در تظاهراتی شرکت کردند که مصادف بود با افتتاح مقر جدید «بانک مرکزی اروپا» (ECB).

شصت اتوبوس از ۳۹ شهر اروپا برای شرکت در گردهمایی اعتراضی به فرانکفورت آمدند. قطار ویژه ای نیز نزدیک به ۹۰۰ تظاهرکننده را از برلین منتقل کرد.

پلیس با اعزام گستردۀ ۸ هزار افسر واکنش نشان داد که بزرگ­ترین بسیج نیرو در تاریخ نیروهای امنیتی فرانکفورت محسوب می شود. پلیس، ساختمان جدید ۱.۳ میلیارد یورویی (۱.۴ میلیارد دلاری) بانک مرکزی اروپا را با کشیدن سیم های خاردار در اطراف آن بلوکه کرد و کل شهر را به یک ناحیۀ تماماً امنیتی مبدل نمود.

پلیس شب قبل از اعتراض، ایست های بازرسی را دایر کرد و تعدادی زیادی از اتوبوس های حامل تظاهرکنندگان را متوقف و مورد بازرسی قرار داد.

پلیس به سوی گروه هایی از معترضین که در مسیر حرکت به سوی نواحی مرکزی تظاهرات بودند با شلیک گاز اشک آور، ماشین های آب­پاش و گلوله های پلاستیکی پاسخ داد. درگیری ها زمانی آغاز شد که معترضین ماشین های پلیس را به آتش کشیدند. به گفتۀ سازماندهان، دست­کم ۱۳۰ تظاهرکننده مجروح شدند، درحالی که پلیس گزارش داد که ۱۵ افسر در ضد و خوردها یا پرتاب سنگ از سوی معترضین مصدوم شدند.

پلیس به بازداشت های گسترده دست زد (به گفتۀ یکی از سخنگویان پلیس، ۳۵۰ نفر تا ظهر). در خیابان اولاند اشتراسه، پلیس حدود ۲۰۰ تظاهرکننده را که اکثراً ایتالیایی بودند محاصره کرد و مدارک آن ها را توقیف نمود. پلیس به کرّات به تظاهرکنندگانِ تحت محاصره با اسپری فلفل حمله برد.

ساعت ۲ بعد از ظهر، آتش­نشانی فرانکفورت گزارش داد که ۴۷ مورد آتش­سوزی وجود دارد. گزارش شد که حملاتی به ماشین های آتش­نشانی نیز وجود داشته است.

معترضان با در دست داشتن پلاکاردهایی که روی آن نوشته بود «فاشیسم پولی اروپا» یا «خاویار برای همه»، به نقش اصلی بانک مرکزی اروپا در تحمیل سیاست های ریاضیتی در اروپا، به ویژه در کشورهای بدهکار جنوب اروپا در منطقۀ یورو مانند یونان، اسپانیا و ایتالیا، دست به اعتراض زدند. بانک مرکزی اروپا از اعتبار به بانک ها و حکومت های این کشورها کاسته است و با استناد به این که بحران اقتصادی جهانی و بدهکاری های بالای این کشورها که به سقوط مالی انجامیده، آن ها را وادار به پذیرش بسته های نجات مالی می کند. بسته های نجات مالی مشروط به کاهش عمیق برنامه های اجتماعی است که ده ها میلیون نفر را به ورطۀ فقر کشانده است.

سازمان هایی که این کاهش هزینه های عمومی را طراحی کرده اند- یعنی به اصطلاح «تروئیکا»، متشکل از بانک مرکزی اروپا، اتحادیۀ اروپا و صندوق بین المللی پول- در اروپا بسیار منفور هستند.

جودیث، یک معترض سی ساله گفت «خیلی مهم است که این جا باشیم و نشان بدهیم که قرار نیست سیاست های تروئیکا به اسم ما انجام بشود». او ادامه داد: «ما نمی توانیم همیشه به بهای مردم فقیر از هزینه های عمومی بکاهیم و آن ها را یونانی های تنبل خطاب کنیم؛ بلکه ما نیاز داریم که در همبستگی با آن ها بایستیم».

خودِ افتتاح بانک مرکزی به نظر می رسد که یک شکست فاجعه بار بوده باشد، چرا که که رئیس بانک مرکزی اروپا، ماریو دراگی، برای تنها ۱۹ نفر از مدعوین صحبت کرد. وزیر اقتصاد ایالت هسه، طارق الوزیر از حزب سبز، و پیتر فلدمان، شهردار و عضو حزب سوسیال دمکرات فرانکفورت، در شرایطی صحبت کردند که از حضور نمایندگان رسانه ها در سطح وسیعی ممانعت به عمل آمده بود.

دراگی در ملاحظات رسمی خود، به شکلی سرد گفت: «مردم درحال عبور از دوران سختی هستند» و خاطر نشان کرد که بانک مرکزی اروپا به یک «نقطۀ کانونی» برای خشم عمومی تبدیل شده است. دراگی ادعا کرد «این اتهام چندان عادلانه ای نیست- فعالیت ما دقیقاً با هدف تخفیف شوک هایی است که بر اقتصاد وارد آمده».

او افزود: «ما باید با دقت به آن چه که شهروندان ما می گویند گوش بسپاریم».

ژست های دمکراتیک دراگی چیزی نیست جز یک سلسله دروغ های دامنه دار. در واقع مقامات اروپا بارها تأکید کرده اند که آن ها قصد دارند در تقابل کامل با اعتراضات مردمی، به تحمیل بی­رحمانۀ ریاضت اقتصادی ادامه دهند. پس از انتخاب حکومت یونان به رهبری حزب شِبه چپ سیریزا، که با وعده و وعید برای پایان دادن به سیاست های ریاضیتی اتحادیۀ اروپا در آن کشور روی کار آمد، مقامات اتحادیۀ اروپا گفته اند که قصد دارند برخلاف نتایج انتخاباتی، خواستِ اعمال سیاست های ریاضتی را ادامه دهند.

ولفگانگ شویبله، وزیر اقتصاد آلمان، یکی از رهبران ریاضت اقتصادی، بی­پرده گفت: «انتخابات هیچ چیزی را تغییر نمی دهد… در برابر معاهدات اروپا هیچ گزینۀ دمکراتیکی نمی تواند وجود داشته باشد».

تنها راه به سوی مبارزه علیه سیاست های دیکته­شدۀ ریاضتی اتحادیۀ اروپا، بسیج طبقۀ کارگر در سطح جهانی در مبارزه برای سوسیالیسم است. ورشکستگی تلاش های صورت­گرفته برای حلّ بحران در چارچوب سرمایه داری، با وادادگی حقارت­بار سیریزا در برابر خواسته های ریاضتی اتحادیۀ اروپا افشا شده است.

سیریزا اندکی پس از پیروزی انتخاباتی خود در ماه ژانویه، آن هم بر اساس تعهد به پایان ریاضت اقتصادی، آمادگی خود را به مذاکره با بانک مرکزی اروپا و سایر نهادهای اروپایی بر سر اعمال کاهش های جدید در هزینه های اجتماعی در یونان اعلام کرد.

در همان حال که اعتراضات فرانکفورت بازتاب­دهندۀ مخالفت وسیع­تر با ریاضت در آلمان و سرتاسر اروپا است، چشم­انداز خود سازماندهان اعتراضات هیچ راهی به جلو را ارائه نمی کند و در واقع با ریاضت ضدیتی ندارد.

تظاهرات از سوی «اتحاد بلوکوپای» سازمان یافت، نهادی که در سال ۲۰۱۲ بنیان گذاشته شد و شماری از اتحادیه ها و گروه های شِبه چپ نظیر جنبش ضد جهانی­سازی «آتاک» و حزب چپ آلمان را در بر می گیرد. سیریزا در یونان و متحد اسپانیایی آن، یعنی حزب پودموس، از این جریان اعلام حمایت کردند.

پودموس و حزب چپ هر دو از توافقات سیریزا با اتحادیۀ اروپا برای تداوم اعمال سیاست های ریاضتی علیه طبقۀ کارگر استقبال کرده اند. در روز ۲۷ فوریه، برای نخستین بار، حزب چپ آلمان به نفع تمدید بستۀ نجات مالی به رهبری اتحادیۀ اروپا برای یونان رأی داد، بسته ای که مسئول ویرانی اجتماعی کشور است و به بانک مرکزی اتحادیۀ اروپا اجازه خواهد داد که به تحمیل ریاضت اقتصادی ادامه دهد.

معاون فراکسیون حزب چپ در پارلمان، زهرا واگنکنشت چشم­انداز سازماندهان تظاهرات را این گونه جمع­بندی کرد: «بانک مرکزی اروپا شاید بتواند کل اروپا را در مسیر رشد پایدار قرار دهد و بدون به انتها رساندن پس­اندازهای طبقۀ متوسط، بدون ایجاد حباب های جدید مالی یا دامن زدن به جنگ ارزی در جهان، با تورمِ منفی مبارزه کند». این ها عبارتی بود که واگنکنشت در تظاهرات بیان کرد.

حزب چپ و متحدین آن در اروپا، از جمله سیریزا، تنها در جستجوی تضمین چرخش های تاکتیکی در سیاست اتحادیۀ اروپا و نهادهای منطقۀ یورو نظیر بانک مرکزی اروپا هستند. این که سیریزا ناگهان تعهدات خود را برای پایان بخشیدن به ریاضت اقتصادی کنار گذاشت، روشن می کند که این یک بن بست برای طبقۀ کارگر است.

۱۹ مارس ۲۰۱۵