پگیدا و چرخش به راست در سیاست آلمان
برگردان: آرام نوبخت، ویراستار: بتی جعفری
جنبش راستگرای «اروپایی های میهن پرست علیه اسلامی شدن غرب» (پگیدا) از همان آغاز اساساً به دست احزاب و رسانه های حکومت تولید شد. اکنون مقامات حکومتی درحال بهره برداری از بسیج این نیروهای راست افراطی برای سازماندهی یک چرخش به راست سیاسی و اجرای یک برنامۀ به شدت ارتجاعی هستند.
در شمارۀ اخیر هفته نامۀ «دِر اشپیگل»، «هانس پیتر فردریش» (CSU)، وزیر داخلۀ سابق و معاون رهبر کنونی «اتحاد» (اتحاد حزب دمکرات مسیحی و حزب سوسیال مسیحی یا CDU-CSU)، تظاهرکنندگان راستگرا را به آغوش می کشد و به پذیرش برنامۀ آن ها فرامی خواند.
ابتدا او می گوید «خواست مردم برای هویت فرهنگی»، در ریشۀ این تظاهرات های راسیستی قرار دارد. وزیر سابق می گوید که شرکت کنندگان «پرسش هایی به حق» را طرح می کنند، و ادعا می کند که «ما در گذشته با مسألۀ هویت مردم و ملت خود بیش از حد ملایم برخورد کرده ایم».
او صدراعظم آلمان، آنگلا مرکل (CDU) را به «شنا کردن در مسیر نظرسنجی های اصلی» و نادیده گرفتن ارزش های محافظه کاران متهم می کند. به همین خاطر می گوید که حزب راست گرای «آلترناتیو برای آلمان» (AfD) به یک «خطر مهلک» برای «اتحاد» تبدیل خواهد شد.
پس برای جلوگیری از یک «اعتراض فرا پارلمانی از جانب راست»، اتحاد محافظه کار باید موضوعات و مسائل پگیدا و AfD را درنظر بگیرد. فردریش دفاع خود از پگیدا را با خواست یک سیاست «بیزینس-محور» مرتبط می کند. او خواهان «حفاظت از مالکیت» می شود و با کنترل بر حداقل دستمزد و اجاره مخالف می کند.
فردریش از حمایت «ولفگانگ بوسباش»، کارشناس امور داخلۀ CDU برخوردار شد که به «تاگس اشپیگل» گفته بود: «اگر یک حزب راست میانه ایجاد شود، این چالشی برای “اتحاد” خواهد بود». سرپرست جناح نمایندۀ بیزینس های خرد و متوسط در CSU، «هانس میشل باخ»، گفت: «اتحاد باید تضمین کند که اردوگاه بورژوازی دچار انشقاق نمی شود. چنین شکافی، تنها به نفع چپ سیاسی خواهد بود».
حزب CDU در «زاکسن» که پیوندهای نزدیکی با راست افراطی دارد، اعلام کرد که مطالبات پگیدا را اجرا خواهد کرد؛ «میشائل کرچمر»، دبیر کل فعلی CDU در «زاکسن» گفت: «ما می خواهیم ارزیابی صادقانه ای از چیستی شکست ها داشته باشم».
او اعلام کرد که CDU در جستجوی تسریع روند درخواست های پناهندگی برای تضمین سرعت بخشیدن به دیپورت ها خواهد بود. پناهجویان باید «تلاش های بیش تری برای ادغام ]در جامعه[» انجام دهند.
فشار این تبلیغات خارجیستیز، در گفته های اقتصاددان صاحب نفوذ و سرپرست مؤسسۀ «ایفو» در مونیخ، یعنی «هانس ورنر سین» در روز دوشنبه در مجلۀ «FAZ» مشهود بود. او با بازی ریاکارانه با اعداد سعی می کند اثبات کند که هزینه های مهاجرت به داخل برای حکومت به مراتب بیش تر از سهم این مهاجرین به جامعه است. از نظر او، آن چه نیاز است، «یک بحث غیر ایدئولوژیک دربارۀ سیاست مهاجرت است و بحثی که هدف از آن این نباشد که گرایش های سیاسی هر یک بخواهند صحت خود را نشان دهند».
«سین»، در واقع نابودی دولت رفاه را در مرکز بحث قرار می دهد و آن را «آهنربایی برای جذب افرادی با مهارت پایین» می خواند. او پیشنهاد می کند که « اصل گنجایش، و دسترسی مهاجرین به مزایای دولت رفاه، باید محدود گردد». برای رسیدن به این هدف، الگویی را پیشنهاد می دهد که در آن مهاجرین در صورت نیافتن شغل طی شش ماه، بتوانند اخراج شوند. به علاوه، آن ها نباید از مزایایی نظیر معافیت مالیاتی یا حق فرزند در چهار سال نخست اقامت خود برخوردار شوند.
برنامه ای که «سین» فرموله کرده است، نه فقط علیه مهاجرین، که همین طور علیه کلیۀ کارگران آلمان هدف گرفته شده است. این برنامه، مهاجرین را به برده هایی بی حقوق تبدیل می کند که مجبورند برای فرار از دیپورت شدن، به کار تحت هر شرایطی تن در دهند. این ارتش بردگان مهاجر، در قدم بعدی باید به منظور درهم شکستن شرایط کاری کارگران و تضعیف بیشتر قوانین رفاهی مورد استفاده قرار گیرند.
ملاحظات کسانی مانند «فردریش»، «بوسباش» و «سین»، ماهیت پگیدا را روشن می کند. این جنبش، نه تجلی احساسات وسیع جامعه به شکلی خودانگیخته، که بسیج آگاهانۀ تفاله ها و پس مانده های فاشیستی جامعه است. نخستین تظاهرات هفتگی کوچک پگیدا، نه فقط با توجه و پوشش وسیع رسانه ها رو به شد، که مورد حمایت نمایندگان تمامی احزاب نماینده در پارلمان نیز قرار گرفت.
«بودو راملوف»، رئیس «حزب چپ» در ایالت «تورینگن»، تا «هورست سیهوفر»، سرپرست CSU، همگی تمایل سیاسی خود را به گفتگو با معترضین نشان دادند. روزنامه ها و ایستگاه های تلویزیونی، نوش داروی راست افراطی پگیدا را بالا آورده اند.
هوچیگری رسانه ها و تظاهرات های نمایشی، اکنون برای حقنه کردن سیاست های عمیقاً ارتجاعی مورد بهره برداری قرار می گیرند. مسأله نه صرفاً نابودی دولت رفاه در آلمان و سرتاسر اروپا (آن گونه که «سین» می خواهد)، بلکه میلیتاریزه کردن دوبارۀ سیاست خارجی آلمان است. مواضع مهاجرستیز پگیدا مدتی است که با شکلی افراطی از امریکایی ستیزی و درخواست نقش مستقل برای آلمان در امور جهان، درهم آمیخته.
با وجود تبلیغات رسانه ای، اکثریت عظیم جمعیت آلمان با مأموریت های نظامی خارجی «بوندس ور» (نیروهای مسلح) مخالف هستند. کارزار پگیدا به بسیج لایه های عقبمانده و راستگرا برای ارعاب این مخالف ها خدمت می کند. مانند گذشته، بازگشت میلیتاریسم آلمان با احیای ناسیونالیسم و شووینیسم همراه می شود. هیئت حاکمۀ آلمان پس از فعالیت با فاشیست های «سوبودا» در اوکراین، اکنون رو به اراذل و اوباش خود در وطن کرده است تا اهدافش را متحقق سازد.
اکثریت عظیم جمعیت با راهپیمایی های راستگرایان مخالف است؛ در این راهپیمایی ها نمایندگان AfD همراه با شمار زیادی از عوامل سازمان فاشیستی «حزب ملی آلمان» (NPD) حرکت می کنند. تظاهرات های مخالف آن ها اغلب به طور قابل توجهی شرکت کنندگان به مراتب بیش تری را نسبت به متحدین پگیدا به صفوف خود جذب می کند.
تا پیش از کریسمس، وب سایت Change.org، طوماری اعتراضی را با عنوان «برای یک آلمان رنگین: یک میلیون امضا علیه پگیدا» راه انداخت. طی چند روز، بالغ بر ۲۴۵ هزار امضا جمع آوری شده است.
