پاسخ چپ مصر به حملات دولت

مترجم: کیوان نوفرستی

رژیم نظامی حاکم بر مصر، از زمان سقوط دولت مبارک به این سو، چرخشی تند به سوی سرکوب خشن و سیستماتیک داشته است که نمونۀ آشکار و گویای آن را می توان در حملۀ وحشیانۀ ماه جاری به معترضین در مقابل مقر اصلی کابینه مشاهده نمود. در حال حاضر ژنرال ها و متحدین آنان، از بین صداهای اصلی جنبش چپ مصر، سوسیالیست های انقلابی را برای برخورد برگزیده اند. رژیم اخیراً تلاش کرده است تا با پخش نواری ویدیوئی از نشست اعضای مهم این حزب که در آن از ضرورت حرکت توده ای به سمت قطع قدرت دولت و ارتش صحبت شده، به ایجاد تنش و جوّ هیستریک علیه سوسیالیست های انقلابی دامن زند. بسیاری از فعالین، این اقدام تازۀ دولت را ادامۀ کارزارهای تبلیغاتی گذشته می دانند. هم چنین تصاویری از فیلم مذکور بر روی وب سایت وزارات داخلۀ مصر، و ایستگاه های تلویزیونی متعلق به دولت و اسلام گرایان تندرو (موسوم به سَلَفی ها که اکنون از نظامیان دفاع می کنند) منتشر گردید. سوسیالیست های انقلابی مصر، طی بیانیه ای، به این کارزار ننگ آور پاسخ داده اند که ترجمه فارسی آن در ادامه آمده است.

بیانیۀ سوسیالیست های انقلابی مصر

۲۱ دسامبر ۲۰۱۱

اخیراً موجی از اتهام پراکنی علیه سوسیالیست های انقلابی به راه افتاده است که مهم ترین کانون آن، وب سایت وزارت داخلۀ مصر و شماری از کانال های تلویزیونی ماهواره ای می باشد. این دو، بخش هایی از فیلم ویدیوئی نشستی را که اخیراً با عنوان “مسیر انقلاب چیست؟” از سوی مرکز مطالعات سوسیالیستی و به دنبال کشتار خیابان “محمد محمود” برگزار گردید، به کرات پخش می کنند.

در این نشست، رفقا کمال خلیل، حسّام الحملاوی و سامح نجیب سخنرانی داشتند. در فیلم های منتشر شده، بخشی از جلسه نمایش داده می شود که در آن سامح نجیب پیرامون خواست سرنگونی دولت به دست انقلابیون برای بنانهادن یک دولت انقلابی جدید، و هم چنین عدم تمایل شورای نظامی به حمایت از منافع مردم مصر و در عوض حمایت آن ها از منافع هزار خانواده متول مصری، از پنتاگون، دولت ایالات متحده و صهیونیست ها صحبت می کند.

هدف از پخش این فیلم آنست که ما را به خاطر دفاع از خواست سرنگونی دولت، آماج حمله قرار دهند.

پاسخ ما اینست که اعلام خواست سرنگونی و سقوط دولت سرکوبگر و ایجاد یک دولت حامی عدالت، جرم نیست؛ برعکس، این هدفی است که ما برایش مبارزه می کنیم!

همان طور که ام کلثوم^* در ترانه ای مشهور خواند، و میلیون ها نفر از مردم هم ۶۰ سال پیش این ترانه را همراه با او زمزمه کردند، “دولت سرکوبگر با دستان من محو خواهد شد”. ریشه کن کردن دولت فاسدی که هم چون سرطان به تمام بدن مصر گسترش یافته است، هم چنان به عنوان رؤیای ما باقی می ماند.

بله، ما خواهان سرنگونی دولت فقر و استبدادی هستیم که طی ۳۰ سال گذشته بر مسند قدرت قرار داشته و هم چنان تا امروز به حاکمیت خود ادامه داده است. دولتی که هزاران نفر از مبارزین را در زندان های خود به قتل رسانیده، دولتی که به چپاول و غارت از فقرا برای ازدیاد ثروت ثروتمندان پرداخته است. این دولتی است که از کارفرمایان در مواجهه با کارگران حمایت می کند. این دولتی است که از ملی سازی مجدد کمپانی هایی که به نازل ترین قیمت فروخت، اجتناب می کند؛ آن هم با وجودی که دادگاه ها به نفع کمپین کارگران و بازگشت کارخانجات تحت مالکیک عمومی رأی دادند. همۀ این ها مؤید آنست که برای این دولت، قدرت سرمایه به مراتب مهم تر از قدرت و اعتبار سیستم قضایی است.

این همان دولتی است که به سرمایه داران اجازۀ اخراج و تحمیل گرسنگی به کارگران، دهقانان و فقرا را می دهد؛ اما بعد قوانینی تصویب می کند که اعتراضات آنان را “جرم” نشان دهد. این همان دولتی است که بر پایۀ مذهب، جنسیت و نژاد، میان شهروندان خود تبعیض قائل می شود. این همان دولت نژادپرستی است که پناهندگان سودانی را در سال ۲۰۰۵ سلاخی کرد و در سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۱، زنان را مورد تجاوز قرار داد. دولتی که در توطئۀ به آتش کشاندن کلیساها و اذیت و آزار مسیحیان فقیر قبطی شرکت داشت و نهایتاً ۲۴ نفر از آنان را در ماه اکتبر همین سال به قتل رساند، یک دولت فرقه ای است.

این دولتی است که مردم را از طریق رسانه های وابسته به خود می فریبد؛ خواهان ریاضت بیشتر است و مردم را فرامی خواند تا با تحمل سختی های بیشتر، “چرخ های تولید” را به حرکت وادارند. در حالی که هم زمان از ساخت قصرها و استراحتگاه ها برای تضمین آیندۀ “فرزندان ما” داد سخن می دهند.

بله! ما خواهان سرنگونی دولت هستیم. ما خواهان سقوط سیاست های بهداشتی و درمانی دولتی هستیم که درمان پزشکی و دارویی را به کالاهایی قابل فروش مبدل ساخته که تنها افراد دارای استطاعت مالی از عهده خرید آن برمی آیند؛ در حالی که فقرا به خاطر ویرانی بیمارستان های عمومی، صد نفر به صد نفر جان می دهند. ما خواهان نابودی سیاست های آموزشی دولت هستیم. سیاست هایی که دروغ و تحریف را به کودکان ما در کلاس های درس – آن هم کلاس هایی که به خاطر نبود پول ساخت مدارس، هر لحظه امکان وایران شدن بر سر دانش آموزان را دارد- آموزش می دهند و به همین خاطر بسیاری از دانش آموزان در لحظۀ فراغت از تحصیل، حتی به سختی قادرند تا عربی صحبت کنند. ما خواهان سرنگونی وزارت داخله، وزیر آن و مقامات جنایتکاری هستیم که دختران و پسران ما را حتی بیش از شماری که در بلایای طبیعی جان باخته اند، کشتند. ما خواهان نابودی سیاست هایی سیستماتیک فقر هستیم که بیش از نیمی از مردم ما را به زیر خط فقر هل داده است. و این فهرست هم چنان ادامه دارد…؛ این دولت سرکوبگر، از سوی ارتشی که زیر نفوذ شورای نظامی حسنی مبارک قرار دارد، پشتیبانی می شود. به همین خاطرست که ما خواهان پایان دادن به حاکمیت این کودتاچیان نظامی هستیم. کودتاگرانی که در عرض کمتر از یک سال، به مراتب بیشتر از دورۀ ۳۰ ساله ای که مبارک در قدرت بود، جان شهروندان مصر را گرفته اند.

بله، ما خواهان محاکمۀ رهبران فاسد ارتش هستیم. در دورۀ مبارک، بالغ بر ۳۰ درصد اقتصاد- در قالب کارخانه ها، هتل ها، پروژه های مسکن، مزارع و قراردادهای تسلیحاتی و سایر بخش های بودجۀ دولتی مانند مالیات هایی که با کار اجباری جوانان ما در چنین پروژه هایی در طول دورۀ خدمت سربازی و بدون هیچ گونه حمایتی از حقوق آن ها پرداخت می شد- به مدت بیست سال تحت کنترل فارغ از نظارت و کامل آن ها قرار داشت. این ها همان رهبران ارتشی هستند که روی ما آتش گشودند و هزاران نفر از جوانان ما را پس از دادگاه های نظامی ناعادلانه، به زندان انداختند. به اعتقاد ما، دیر یا زود از دل این ارتش رهبرانی میهن دوست بیرون خواهند آمد که به صفوف انقلابیون می پیوندند. این چیزیست که در تمامی انقلابات در سراسر مسیر تاریخ رخ داده است.

بله، ما خواهان سرنگونی رژیم و دستگاه دولتی آن، به همراه عناصر فاسد، متحدین فرصت طلب و شورای نظامی آن هستیم- شورایی که تحت فرمان رئیس جمهور معزول خود حکم می راند. ما سوگند یاد می کنیم که همراه با انقلابیون، از میدان التحریر تا سراسر کشور، و با وجود کارزار اتهام زنی و ارعاب، تا سقوط دولت، تا زمانی که مردم قدرت و ثروت را که حق آنانست به دست گیرند، و تا پیروزی انقلابی که آتش آن را مردم روشن کردند، به مبارزه ادامه دهیم.

بله! مردم هم چنان خواهان سقوط رژیم، و دولت فاسد و استبدادی آن هستند.

پرافتخار باد یاد شهدا!

پیروز باد انقلاب!

قدرت و ثروت به دست مردم!

منبع:

http://socialistworker.org/print/2011/12/23/egyptian-socialists-answer-attacks

توضیح مترجم:

* فاطمه إبراهیم السید البلتاجی یا أم کلثوم (۳۱ دسامبر ۱۸۹۸ تا ۳ فوریۀ ۱۹۷۵)، خواننده، ترانه سرا و بازیگر مصری تبار بوده است که با وجود گذشت سه دهه از مرگ وی، هم چنان یکی از تأثیرگذارترین خوانندگان تاریخ موسقی عرب به شمار می آید و به همین جهت به “ستارۀ شرق” (کوکب الشرق) ملقب است.