برای آزادی رفیق آرش دوست حسین

آرش به عنوان یک نمونۀ خلاف جریان نسبت به اغلب پناهنده‌های ایرانی، با روحیۀ سرکشش از بسیاری جهات چهارچوب‌های تنگ و تیپیک یک پناهندۀ سیاسی ایرانی را شکاند. برخلاف بسیاری از پناهنده‌هایی که با پا گذاشتن به اروپا مسئولیت‌ سیاسی‌شان را با یک زندگی آرام و بی‌دغدغه و دور از ‌سر و صدا تاخت می‌زنند، او پناهندگی‌اش را با شعار «چیزی برای از دست دادن نداریم» تاخت زد. نه خود را در چهارچوب تنگ محفل‌های بی‌عمل خارج از کشور نگه داشت و نه وظایف انترناسیونالیستی خود را فراموش کرد. نه حضور صوری در آکسیون‌های بی‌رمق را جوابی متناسب با سطح کنونی تهاجم دولت امپریالیستی آلمان و سرمایه‌داری استبدادی جمهوری اسلامی می‌دید و نه دست روی دست گذاشتن را جایز. به همین خاطر آرش و رفقایش مبتکر و تقریباً تنها مجری آکسیون‌های تعرضی مانند اشغال کنفرانس رزا لوکزامبورگ در اعتراض به بایکوت اخبار جنبش دی‌ماه و مواردی مانند نصب پرچم در دفاع از کارگران هفت‌تپه و اعتصاب کامیون‌داران از ساختمان مقر اتحادیه‌های بوروکراتیک آلمان بودند.
اینکه دولت آلمان، پناهنده‌های سیاسی و معترضی مانند آرش (و آرش‌ها) را تحمل نمی‌کند و در عوض به دنبال نیروهای کار سربه‌زیر و بی‌دردسر است، به خودی خود نشان از صحت ابتکارات این رفقا دارد. صدور قرار مجرمیت به دلیل عکس انداختن این رفیق با پرچم ی.پ.ژ بهانه‌ای بیش نیست؛ آن هم در شرایطی که داعشیان تجاوزگر آزادانه در همان آلمان می‌چرخند و با قربانیان سابق‌شان رو در رو می‌شوند!
بازداشت آرش، ادامۀ فرایندی است که مدت‌هاست در آلمان آغاز شده. درست چند روز پیش بود که یورش پلیس در سه ایالت فدرال و تجسس ۱۵ آپارتمان برای یافتن مظنونین به شرکت در تظاهراتِ سال پیش علیه نشست «گروه بیست» در هامبورگ کلید خورد. پلیس یک سال است که مشغول شناسایی و پاپوش‌دوزی و پرونده‌سازی برای شرکت‌کنندگان در تظاهرات ضد گروه بیست است؛ حال آن‌که هزاران نئوی نازی می‌توانند در کل شهر کمنیتس جولان دهند و هر فردی را که کوچکترین شباهتی به پناهنده‌ها داشته باشد مضروب کنند، بی آن‌که دست پلیس به آن‌ها بخورد! کیست که نداند حکومت و پلیس و سرویس اطلاعاتی آلمان با ۳۵۰ میلیون یورو بودجۀ سالانه پرورشگاه‌ نیروهای راست افراطی و نئونازی هستند و این فرایندی است که نه فقط مختص به آلمان، که مربوط به سراسر اروپا است.
معتقدیم از رفقای مبارزی مانند آرش باید با همان جدیتی دفاع کرد که او برای دفاع از سایر مبارزین هزینه می‌کرد. به همین دلیل از همۀ رفقای طیف چپ خواهان مشارکت در کارزار آزادی آرش هستیم.
به همین مناسبت آکسیون خیابانی برای دفاع از حق آزادی او در روز ۲۱ سپتامبر به ساعت ۱۸ به وقت اروپای مرکزی در شتاخوس کارپلاتس برگزار می‌شود.

نه به ملیلیتاریسم! نه به دولت پلیسی و سرکوب و تجسس! نه به اخراج پناهجویان!

گرایش بلشویک لنینیست‌های ایران – ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۸